Za oknem robi się szaro i nieprzyjemnie. Szarówka towarzyszy mi przy przebudzeniu i wtedy, gdy kładę się spać. W nocy niebo ma kolor brudnego różu albo oranżu - skłębione chmury odbijają światła miasta. Tak naprawdę nigdy nie jest ciemno. W takich chwilach najbardziej brakuje mi rodzinnego domu. W czasie pory obiadowej niesie się po mieszkaniu słodki zapach pomarańczy i papryki, który sprawia, że jest chociaż odrobinę znośniej.