To nie jest wyjątkowo mój autorski przepis, a przepis lidlowy, ale ukochałam go bardzo i pragnę wszystkich zachęcić, aby skosztowali tego cudeńka ;) Ostrzegam, że uzależnia już od pierwszego kęsu!

Tłusty Czwartek znany jest również pod nazwą Czwartku Zepsutego (bardzo się cieszę, że przyjęła się ta pierwsza nazwa) i ukochały go sobie wszystkie łasuchy tego świata, bowiem tego dnia można wcinać słodkości bez ograniczeń (podobno i tak można to potem zrzucić w czasie Postu).
Wcześniej prezentowałam Wam rodzinny przepis na faworki (TU), które również masowo pochłania się w Tłusty Czwartek, dopiero dzisiaj przyszła pora na pączki. Przyznam, że są to pierwsze pączki w moim życiu i nastresowałam się przy nich nie lada! Poza tym tego dnia (wczoraj) miałam strasznego pecha - miska, do której wlewałam zużyty olej pękła i rozlała swą zawartość po całej kuchni. Całe mieszkanie pachnie mi teraz pączkiem i na nic się zdają otwarte na oścież okna. Powiem Wam jednak jedno - za ten smak mogę oddać tę jedną miskę i konieczność wietrzenia przez tydzień ;) Ja swoje pączki nadziałam śliwkowym czokodżemem (TU), ale myślę, że możecie lawirować w tym zakresie dowoli ;)

- 1 opakowanie cukru wanilinowego

To jest przepis "resztkowy". Jeżeli kiedykolwiek zostaną Wam liczne warzywa z obiadu z dnia poprzedniego, warto go wykorzystać. Szczególnie sprawdza się po rodzinnych zjazdach.

Mam straszną migrenę i wielką ochotę na kapustę. Jakąkolwiek i w jakiejkolwiek postaci.

Oglądałam większość odcinków Masterchefa z różnych zakątków świata. Nie powiem zapewne niczego odkrywczego, stwierdzając, że najlepsza edycja to edycja australijska (jakkolwiek kocham Gordona Ramsaya). To właśnie stamtąd pochodzi proponowany przeze mnie pomysł na podanie kurczakowych skrzydełek.

Przygotowywałam już kalmary mrożone - krążki kalmarowe; jadłam kalmary będąc we Włoszech czy Chorwacji. Niemniej pierwszy raz zajmowałam się kalmarem dopiero wczoraj, gdy M. postanowił być tak cudowny i kupił mi jedną, acz sporą sztukę (ważył 750 gram). Nie wiedziałam, jak się za to stworzenie zabrać - nie chciałam robić panierowanych krążków, bo wydawały mi się one zbyt mało uroczyste, jak na pierwsze przyrządzanie tego fantastycznego owocu morza. Poza tym nie wiedziałam nawet, jak należy go oporządzić przed zrobieniem z niego czegoś jadalnego. Poszperałam, poczytałam i z różnorodnymi technikami sprawiania kalmara się zapoznałam. Nie chciałabym tu zabrzmieć, jak wariatka, ale co to był za ubaw! Mogłabym się gdzieś zatrudnić jako człowiek od obierania kalmarów, serio.
Potem przyszedł czas rozterki, jak kalmara zjeść. Wykombinowałam coś w rodzaju gulaszu (starałam się szukać w głowie jakichś śródziemnomorskich smaków). Było to pyszne! Już żałuję, że kalmary w Polsce są dostępne tak rzadko i w tak wysokich cenach. Jeżeli jednak będziecie mieli kiedyś okazję i możliwość kupienia kalmara, nie wahajcie się ani chwili - gwarantuję niesamowite przeżycia!

Pierwsze moje spotkanie z baraniną nie było szczególnie udane. Przemiła gospodyni w Londynie postanowiła ugościć swoich tymczasowych lokatorów, czyli również mnie, tradycyjnym obiadem angielskim. Na stole pojawiła się mielona baranina z miętą, ziemniaki z sosem miętowym i sałatka z sosem miętowym. Wspominam ten wieczór jako jedno z najstraszniejszych wydarzeń kulinarnych mego życia. Nigdy chyba nie było mi tak niedobrze po posiłku.
Baraninę na nowo pozwoliła mi odkryć mama, raz jeszcze udowadniając, że wszystko może być smaczne, jeżeli tylko się to odpowiednio przyrządzi ;)

Dwie ryby na świecie (póki co) mogłabym jeść nieustannie - łososia i pstrąga. Lubię je zwłaszcza w wersji "na parze" bądź, jak w przypadku pstrąga, "gotowanej". Przygotowuje się go bardzo szybko, jest sycący, przepyszny i, co w rybach szczególnie ważne, ma więcej mięsa niż ości :) Ja gotuję pstrąga w osolonej tylko wodzie z warzywami, ale wiem, że istnieją również zalecenia, by umieszczać rybę w wywarze o zdecydowanym smaku - moim zdaniem zabija on to, co w samej rybie najlepsze.

Pamiętam kiedy pierwszy raz je jadłam. Tata wrócił z Francji, jak sądzę, ale może przywiózł te kasztany z innego kraju. Mam upiekła je w piekarniku. Słodko pachniały i równie słodko smakowały. Wiele lat przypominałam rodzicom ten smak, ale Oni wciąż powtarzali, że byłam zbyt mała, żeby to było prawdziwe wspomnienie. W końcu kupiłam kasztany w Polsce, żeby przekonać się, jaka jest prawda. Z pewnością nie umywają się do tych sprzed lat - połowa z nich zdążyła już wyschnąć na sklepowej półce - ale miały w sobie tę zapamiętaną słodycz. Miałam rację ;)

Na pewno są wśród nas spóźnialscy albo tacy, którym wcześniej zaplanowany superdeser nie wyszedł. Nie martwcie się! Nadchodzę z odsieczą! Romantyczna kolacja we dwoje wciąż może być idealna :) Proszę, specjalnie dla Was, supertani, superszybki deser...

Dla M. życie bez schabowego nie byłoby życiem. Schabowy być musi i basta! Nie znam zresztą nikogo, kto by się otwarcie przyznał do negatywnych uczuć względem tego rodzaju kotleta. Niemniej nawet schabowy nie musi być nudny! W ramach odświeżania klasyki postanowiłam więc zaproponować trzy wersje panierowanego schabowego :)

Bakłażan ma piękny kolor. Kiedyś nawet pofarbowałam na jego barwę włosy (to nie było jednak szczególnie mądre z mojej strony). Jest też smaczny i może stanowić podstawę wielu interesujących wariacji kulinarnych. Dzisiaj jedna z najczęstszych form jego wykorzystania, czyli roladki :)

Zobaczyłam łososia w jednym z marketów. Wcale nie planowałam go kupić, ale on uśmiechał się do mnie swoim soczystym kolorem i mówił: zjedz mnie, M. nie będzie dzisiaj na obiedzie, a nienawidzi ryby, więc się nie obrazi. No i kupiłam.

Szynkowar wyciągam z szafki zdecydowanie zbyt rzadko, sama nie wiem, dlaczego nie robię tego częściej. W końcu samemu zrobione mięsko na kanapkę, to zupełnie inna sprawa niż chemiczne jedzenie z marketu. Dzisiaj coś bardziej intensywnego w smaku, ale obiecuję, że będę również produkty delikatniejsze ;)

I tak oto "Życie zamknięte w smaku" zajmuje 14 miejsce w konkursie na Bloga Roku. Pozycja nie zmieniła się od ostatniej aktualizacji, więc pewnie wszyscy ci, którzy chcieli głosować już swój głos oddali. To bardzo ładny wynik, chociaż przyznam, że bliskość tej pierwszej 10 troszkę boli.
A teraz o samym przepisie. Pizza z patelni jest idealna dla tych, którzy lubią miękkie ciasto, bowiem rzeczywiście przypieczony i chrupiący jest w niej tylko dół, cała wierzchnia warstwa jest bardzo delikatna. Tutaj podaję przykładowy zestaw składników, ale jak wiecie z pewnością, każdy może do swojej pizzy wrzucić to, na co akurat ma ochotę ;)

Ostatnio przeżywam muffinkową fascynację. Bardzo chyba spóźnioną względem innych blogów, ale i tak się z niej cieszę. Dzisiaj banany i masło orzechowe - pycha! :)

Pierwszy raz chyba zdarza mi się wstawiać przepis zamawiany. To miłe uczucie, bardzo. Serduszko rośnie aż chce się wyrwać z klatki. Mogłabym teraz wygłosić mowę. Jedną z tych, jakie wygłasza się przy odbiorze Oscara. Podziękowałabym wszystkim, uroniła kilka łez i zapewne, znając swojego pecha, z gracją runęła na ziemię zahaczając obcasem o coś, o co teoretycznie zahaczyć się nie da. No dobra, ale miał być przepis.

Konkurs na Bloga Roku wystartował. Widać to wszędzie. W każdym poście, na każdej stronie tematycznej i na facebooku. Każdy chce wygrać. Przeglądam sobie te blogi i kibicuję im bardzo, no i może zazdroszczę trochę, bo większość jest taka ładna i dopracowana. Też chciałabym się troszkę zareklamować. Są może blogi ładniejsze i o dłuższym stażu, które czytelników liczą w dziesiątkach bądź setkach tysięcy. Mój jednak też może się czymś pochwalić - ma w sobie moje serduszko, moje marzenia i moje podejmowanie smakowego ryzyka :). Jeżeli chcecie, jeżeli macie ochotę, to będę bardzo wdzięczna za każdy głos: SMS o treści C00090 na numer 7122 :)
No dobra, a teraz jedzonko. Rolada schabowa, nie pierwsza na blogu i nie ostatnia. 3 przepisy na schab w tym guście przedstawiłam już TUTAJ.

Zazwyczaj omlety robi się troszkę inaczej. Trzeba ubić białka, z pewną ostrożnością wymieszać składniki i przyglądać się, jak pięknie rośnie na patelni. Czasami jednak człowiek ma ochotę na omleta, ale absolutnie nie chce mu się ubijać jajek. Tutaj wkracza omlet leniwy!