Avocado samo w sobie smakiem na kolana nie rzuca. Stanowi za to idealną bazę do różnorodnych wariacji. Efektownie się prezentuje ze względu na piękną pastelową barwę, ma przyjemną konsystencję i łatwo się je przyrządza. Dzisiaj klasyka klasyki - guacamole podane jako dip do tortillachips.

Święta, święta i po świętach. Ja akurat przeleżałam je w łóżku, pokonana przez chorobę. Prezentów otrzymałam moc (w tym fartuch masterchefa, więc mogę rządzić się w kuchni jeszcze bardziej niż zwykle), może dlatego, że Mikołajowi było mnie żal ;)
W tym roku nie otrzymaliście ode mnie wskazówek, co też smacznego można by przyrządzić na Wigilię. Nie mam zwyczaju szykować potraw dużo wcześniej - maksymalnie są to dwa dni przed uroczystą kolacją. Wiąże się też to z ogromem pracy, więc nie mogłam znaleźć tej chwili na odwiedzenie bloga. Potrawy z mojego wigilijnego stołu dodawać będę stopniowo, tak żebyście w przyszłym roku mogli już bez wysiłku je tutaj odszukać :)
Bożonarodzeniowych życzeń nie mogę już Wam złożyć, ale składam najserdeczniejsze życzenia noworoczne! :)

Kiedyś piekłam chleba bardzo dużo i bardzo często. Przytyli przez to wszyscy, więc teraz piekę go rzadziej. Smakuje mi teraz jeszcze bardziej ;) Warto spróbować zrobić go przy okazji Świąt Bożego Narodzenia - domowe pieczywo na wigilijnym stole, to coś niesamowitego! :)

Śledzie są pyszne w każdej postaci, chociaż M. uważa inaczej. Ten przepis dostałam od sąsiadki z rodzinnej wsi ;) Niezwykle trudno opisać ich smak, a jest to uczta dla kubków smakowych, spróbujcie więc sami! :)

Święta bez pierogów to nie święta. W domu, to zawsze ja jestem pierogatorem. Robię ciasto, i farsz, i pierogi radośnie zaklejam. Czasami ktoś się przyłączy do pierogów lepienia. I jest fajnie, i miło, i tak świątecznie. ;)

Kapuśniak ma dużo witaminy c i doskonale działa na takie wredne przeziębienia, z jakimi się borykam. No i jest tani. I smaczny. Czego chcieć więcej?

Nie wyobrażam sobie niektórych mięs bez żurawiny. Zazwyczaj kupowałam ją gotową w sklepie, ale w tym roku, w moim małym sennym miasteczku, dostrzegłam ją na jednym z targów. Zaryzykowałam i wzięłam. Opłaciło się.

Nie wiem, jakie ciasteczka lubi Święty Mikołaj, ale jeżeli miałabym zagadywać, to postawiłabym właśnie na te. Są tak kruche, że sypią się na podłogę i na ubrania, zostawiając wszędzie słodkie, okruszkowe niespodzianki (jeżeli chcecie, żeby były mniej kruche dodajcie 1 jajko i 1 żółtko albo nawet 2 żółtka zamiast 2 całych jajek). Do tego ciepłe kakao i możecie mnie nie szukać (siedzę na parapecie, pod kocem, z książką w ręku).

Za oknem robi się szaro i nieprzyjemnie. Szarówka towarzyszy mi przy przebudzeniu i wtedy, gdy kładę się spać. W nocy niebo ma kolor brudnego różu albo oranżu - skłębione chmury odbijają światła miasta. Tak naprawdę nigdy nie jest ciemno. W takich chwilach najbardziej brakuje mi rodzinnego domu. W czasie pory obiadowej niesie się po mieszkaniu słodki zapach pomarańczy i papryki, który sprawia, że jest chociaż odrobinę znośniej.

Nazwijcie mnie ignorantką, ale o istnieniu nototenii nie miałam pojęcia aż do pewnej promocji w supermarkecie. Lata, które mi umknęły już nie powrócą i cierpię z tego powodu niezmiernie.
Nototenia jest tak smaczna jak urocza jest jej nazwa. Białe mięso bez problemu odchodzi od ości (ości dużych, bo tych małych i złośliwych nie uświadczymy). To dopiero początek mojej nototeniowej podróży, więc po prostą ją usmażyłam dla poznania smaku, niemniej sądzę, że można z niej wyczarować znacznie, znacznie więcej.

To był ciężki tydzień - dlaczego, tego niestety jeszcze nie mogę Wam wyjawić. Niemniej z pewnością zrobię to, gdy tylko zaistnieje taka możliwość.
Czytałam ostatnio artykuł o tym, że zagranicznych gości przyjeżdżających do Polski, fascynuje ilość spożywanych przez nas zup. Nigdy nie wydawało mi się, że jesteśmy jacyś szczególnie zupożerni, ale po głębszym zastanowieniu...