Mój tata uwielbia napoleonki, tak przynajmniej mówi, chociaż ja chyba nigdy nie widziałam, żeby je wcinał. Może po prostu się z tym ukrywa? Niemniej, kiedy w tym roku na Gwiazdkę zrobiłam napoleonka (napoleonka, a nie napoleonkę, bo przełożyłam warstwy ciasta kremem zamiast zrobić dwa blaty i wypełnić przestrzeń między nimi masą - ale to tylko moja nazwowa fanaberia, w ogóle się tym nie musicie kierować), tata dał mu pierwsze miejsce w nieoficjalnym konkursie ciast ;)
Ten wypiek ma kilka zdecydowanych zalet. Po pierwsze, jeżeli ma się trzy identyczne blachy, nie zajmuje wiele czasu jego przygotowanie. Po drugie, jest supertanie. Po trzecie, stosunkowo długo nadaje się do spożycia, a im dłużej stoi (bez przesady) tym lepiej smakuje. No dobra, to teraz przepis.